Historia szkoły
Dzieciństwo i I Wojna Światowa
Jakub Pankiewicz urodził się 9 lipca1882 roku jako syn Tomasza i Tekli z domu Lenio, we wsi Nowotaniec, leżącej
w powiecie sanockim. W 1900 roku wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych (Prowincji bernardyńsko-reformackiej).
Po odbyciu rocznego nowicjatu i uzupełnieniu braków wiedzy z zakresu szkoły średniej rozpoczął w latach
1903–1907 naukę filozofii i teologii w zakonnym studium
w Krakowie, a następnie we Lwowie.
W 1906 roku przyjął święcenia kapłańskie. W 1914 roku,
tj. roku wybuchu I wojny światowej, o. Anastazy Pankiewicz przeniósł się do Dżurkowa koło Kołomyi, gdzie przez krótki czas był administratorem tamtejszej parafii.
Ówczesna sytuacja polityczna sprawiła, iż został kapelanem wojskowym, osiągnął rangę kapitana. Po ustaniu działań wojennych został skierowany do klasztoru w Krakowie, gdzie w latach 1919–1930 był gwardianem.
Praca w Łodzi
W 1930 roku uzyskał poparcie biskupa łódzkiego, Wincentego Tymienieckiego, który wyraził zgodę na zakup parceli podbudowę kościoła i szkoły w dzielnicy Doły.
Prace posuwały się dość szybko, już bowiem w 1932 roku erygowano tam zakonną rezydencję, w której zamieszkało 3zakonników – dwóch księży i jeden brat.
Budowa trzypiętrowego gmachu klasztoru i szkoły została zakończona dopiero w 1937 roku.
Szkoła, czyli prywatne gimnazjum męskie, miała służyć przede wszystkim ubogim dzieciom z rodzin katolickich.
W 1939 roku uczyło się w niej 200 chłopców. Obok szkoły powstał niewielki kościół św. Elżbiety. Ojciec Anastazy Pankiewicz oprócz tego, że prowadził działalność
duszpasterską i oświatowo-wychowawczą, był również założycielem Zgromadzenia Sióstr Antonianek od Chrystusa Króla.
II Wojna Światowa i śmierć
Wybuch II wojny światowej uniemożliwił dalszy rozwój dopiero co otwartego ośrodka oświatowo-wychowawczego w Łodzi. Ojciec Anastazy jednakże nie zaprzestał swojej duszpasterskiej działalności. 6 października 1941 roku
w Łodzi i okolicy przeprowadzono masowe aresztowania księży. Wtedy również aresztowano o. Anastazego
i uwięziono go w obozie w Konstantynowie Łódzkim,
a następnie przewieziono do obozu koncentracyjnego
w Dachau. Tam, 10 maja 1942 roku, przyłączono go do transportu inwalidów.
Wraz z grupą liczącą 60 osób, wśród których było 13 księży, został 20 maja 1942 roku wywieziony z obozu w Dachau.
Po kilku godzinach jazdy transport dotarł do Hartheim koło Linzu w Austrii, gdzie Niemcy dokonali zbrodni na więźniach – udusili ich gazem spalinowym.
20 listopada 1998 roku w Kongregacja podsumowała dyskusję teologiczną o męczeństwie 108. Sług Bożych
z okresu II wojny światowej. Beatyfikacji nowych 108. męczenników dokonał 13 czerwca 1999 roku w Warszawie Ojciec Święty Jan Paweł II.
